Onze Bram is een kind met McDD. Hij heeft veel last van allerlei angsten, maar zijn grootste angst was toch wel honden. Groot, klein, het maakte niet uit. Hij vond ze eng en onvoorspelbaar.
Hij kwam er steeds meer achter dat die honden echt overal liepen en dat mensen om hem heen maar weinig begrip hadden voor zijn angst; “Zij hadden toch de liefste hond en hij doet toch niets … “. Het gevolg was dat Bram niet meer op straat wilde spelen, niet meer met ons mee wilde wandelen in het bos en hij steeds meer aan huis gekluisterd raakte. Toen besloten we dat het tijd werd dat we hier iets aan gingen doen. We zijn met Bram naar een angstbehandelcentrum in Nijmegen geweest waar, door middel van exposure, de basis is gelegd voor hem om van zijn angst af te komen. Door omstandigheden daar moesten we er helaas mee stoppen.
We zijn toen verder gaan zoeken en we kwamen toen uit bij stichting SAAC. Zij hebben ons begeleid bij de hondenangst van Bram door hem te laten inzien dat hij wel degelijk de baas is over zijn eigen angst. Ze hebben hem geleerd om naar de lichaamstaal van honden te kijken en daar op te reageren.
Van het één kwam het ander en we besloten uiteindelijk om over te gaan tot de aanschaf van een eigen hond. Deze zouden we samen met stichting SAAC gaan opleiden tot autismebegeleidingshond. Saac werkte in die tijd al met Australische Labradoodles en daar waren we op slag verliefd op geworden.
We zijn toen op zoek gegaan naar een fokker en kwamen bij Petra van Dutchdoodles terecht. Daar hadden wij gelijk een klik. We hebben de stap genomen en hebben ons op de wachtlijst laten zetten. Toen Noa zwanger bleek te zijn van Rocco waren wij zo blij als een klein kind. Groot was de blijdschap toen er twee geschikte pups in het nest zaten die geschikt zouden zijn voor het doeleinde waar wij hem voor wilde gaan gebruiken.
Indy, zo heet onze Doodle, woont nu inmiddels al ruim twee en een half jaar bij ons en hij heeft Bram al veel gebracht. Bram durft samen met Indy een boodschap te doen, heeft aanspraak op straat, vindt troost en steun, en is zijn angst voor honden volledig kwijt. Afgelopen voorjaar heeft Bram samen met Indy het derde examen gedaan voor autisme begeleidingshond, nog één te gaan en dan zijn ze klaar. En dit vergroot enorm het zelfvertrouwen van Bram.
Brams grootste angst is inmiddels zijn allergrootste vriend geworden!
Ook gaat Indy als hulphond mee naar een school voor Praktijkonderwijs van het Bonhoeffer College in Enschede. Ook daar helpt Indy vele kinderen op allerlei manieren. Prachtig om te zien welk effect Indy heeft op kinderen.
Dit wordt trouwens prachtig geïllustreerd in het volgende filmpje waarin is vastgelegd wat Indy zoal doet op school:
